فرمول موفقیت مهاجران در مناطق کوچک کانادا

موفقیت مهاجران در مناطق کم جمعیت کانادا

فرمول موفقیت مهاجران در مناطق کوچک کانادا ، دسترسی به مشاغل ، اجتماع ، پشتیبانی و زیرساختها برای جذب و حفظ افراد تازه وارد ضروری است
ترویج مهاجرت به استانها ، شهرها و شهرهای کوچکتر در سراسر کانادا – روندی موسوم به “منطقه سازی” از دهه 1990 است. 

قابل توجه ترین ابزار برای ارتقاء منطقه ای ، برنامه نامزدهای استانی (PNP) است که برای اولین بار در سال 1999 در Manitoba راه اندازی شد و از آن زمان توسط همه استان ها و قلمروها به جز کبک و نوناووت پذیرفته شده است.

در نتیجه این فشار برای منطقه سازی ، سه مقصد اصلی برای مهاجران کانادا در طول تاریخ (انتاریو ، کبک و بریتیش کلمبیا) دیده شده است که سهم خود از همه تازه واردان به کانادا از 85 درصد به حدود 70 درصد کاهش یافته است.

با وجود این موفقیت ، پرداختن به چالش منطقه ای همچنان کار در حال پیشرفت است و امروزه جوامع در سراسر کانادا با مسئله مهم دیگری روبرو هستند – نحوه رهایی مهاجران از بزرگترین شهر استان خود.

هفت استان مشاهده می کنند که حداقل 80 درصد از مهاجران به یک شهر می روند. تنها استثنائات نیوبرانزویک ، ساسکاچوان و آلبرتا است که هر کدام حداقل دارای دو شهر اصلی هستند.

کانادا برای پیشرفت در این جبهه نیازی به اختراع چرخ ندارد. به یاد داشته باشید که در حالی که کانادا پس از تأسیس آن در سال 1867 بسیار سخت تلاش کرد تا کشور خود را تأسیس کند ، اما تا دهه ها بعد در تلاش برای جذب و حفظ افراد تازه وارد بود.

به همین ترتیب ، استانهایی مانند ساسکاچوان و مانیتوبا از میزان مهاجرت بسیار کم برخوردار بودند تا اینکه آنها به طور حتم از PNP استفاده کردند تا ثروت مهاجرت خود را به اطراف تغییر دهند. امروزه آنها از برخی از بالاترین سرانه مصرف تازه وارد کانادا لذت می برند. همه اینها برای گفتن اینکه حوزه های قضایی کوچکتر می توانند ظرفیت موفقیت بیشتری در جذب افراد تازه وارد داشته باشند.

فرمول جذب موفقیت آمیز مهاجران به جوامع کوچکتر کانادا

مدل کانادایی نشان می دهد که چهار مؤلفه برای جذب افراد تازه وارد وجود دارد ، فرمول موفقیت مهاجران در مناطق کوچک کانادا و این فرمولی است که ساسکاچوان ، مانیتوبا و سایر حوزه های کوچکتر موفق دیگر از آن استفاده کرده اند:

• مشاغل
• انجمن
• پشتیبانی
• زیر ساخت

حوزه های کوچکتر باید فرصت اقتصادی داشته و افراد تازه وارد را با مشاغل مناسب مطابقت دهند. در حالی که ممکن است این جوامع بتوانند مهاجران بیشتری را به خود جلب کنند ، اگر مهاجران در مشاغل کار کنند که با مهارت هایشان مطابقت نداشته باشد ، حفظ آنها به مراتب چالش برانگیز خواهد بود.

همچنین تطبیق همسران مهاجران با فرصت های شغلی مناسب بسیار ضروری است ، در غیر این صورت ، خانواده اگر ترک اشتراکی داشته باشند ، ترجیح می دهند از آنجا خارج شوند.

حوزه های کوچکتر نیز باید اطمینان حاصل کنند که آنها به جامعه به مهاجران ارائه می دهند. این بدان معناست که افراد محلی از همه گوشه های جهان تازه وارد را پذیرایی می کنند. همچنین به ایجاد گروه های قومی کمک می کند (به عنوان مثال ، بر اساس مذهب یا ملیت) ، که می تواند به عنوان قرعه کشی بزرگی برای افراد تازه وارد باشد. پس از فرصت های شغلی ، خانواده های مستقر و شبکه های قومی غالباً بزرگترین دلیل عدم انتخاب یک تازه وارد مقصد خاص در کانادا است.

تازه واردان تمایل دارند که به طیف گسترده ای از پشتیبانی مانند آموزش زبان ، پیدا کردن پزشک ، ثبت نام فرزندانشان در مدرسه و باز کردن حساب بانکی نیاز داشته باشند. کانادا خوش شانس است که دارای بیش از 500 سازمان خدماتی در امر مهاجرت است که این حمایت ها را ارائه می دهد ، و حضور چنین سازمان هایی در جوامع کوچکتر برای آنها مزیت قابل توجهی در جذب و نگه داشتن مهاجران فراهم می کند.

سرانجام ، حوزه های کوچکتر باید برای استقبال از تازه واردان از لحاظ جسمی مجهز باشند. این امر مستلزم داشتن زیرساخت های لازم مانند حمل و نقل عمومی ، مسکن ارزان قیمت ، امکانات تفریحی و کتابخانه هایی با محتوای چند زبانه است. حضور وسایل حمل و نقل عمومی به طور ویژه مهم است زیرا مهاجران به طور واضح ممکن است نتوانند بلافاصله خودرو بخرند و نیاز دارند که بتوانند به کار خود ادامه دهند و امور دیگری را دنبال کنند.

می توان اقدامات بیشتری برای ترویج منطقه بندی به جوامع کوچکتر انجام داد. به عنوان مثال ، استانها ممکن است بخواهند سهمیه های منطقه ای را تحت PNP های خود ایجاد کنند ، به موجب آن تعداد مشخصی از مهاجران را که هر ساله برای زندگی در جوامع کوچکتر انتخاب می کنند ، اختصاص دهند.

دولت فدرال می تواند با ارتقاء صلاحیت های کوچکتر برای تازه واردین آینده کمک کند. مهاجران تمایل دارند که از بزرگترین شهرهای کانادا آگاهی جدی داشته باشند اما ممکن است از فرصت ها و مزایایی که توسط حوزه های کوچکتر ارائه می شود آگاهی نداشته باشند.

هر دو سطح دولت همچنین می تواند امتیاز اضافی را به آنها اعطا کند و روند مهاجرت مهاجران مقیم این جوامع را تسریع کند. برای اطمینان از اینکه مهاجران واقعاً علاقه مند به ایجاد زندگی در آنجا هستند ، دو سطح دولت می توانند ببینند که آیا مهاجران پیشنهاد شغلی ، روابط اجتماعی دارند یا در حوزه مربوط کار کرده اند یا تحصیل کرده اند.

تجربه کانادایی با قدمت کنفدراسیون به ما نشان می دهد که منطقه ای شدن در استان ها ، شهرها و شهرهای کوچکتر در واقع امکان پذیر است. استفاده از فرمول ما برای موفقیت – مشاغل ، جوامع ، پشتیبانی ، زیرساخت ها – این جوامع را قادر می سازد تا از جوایز مهاجرت زیادی بهره مند شوند.